həşəm

is.

1. Döyülmək üçün dərzdən açılıb xırmana tökülən taxıl. . . Vələ qoşulmuş öküzlər, atlar həşəmin üstündə günortaya qədər hərlənir, birtəhər dəni küləşdən ayıra bilirdilər. B. Bayramov. Həşəm etmək – taxılı dərzlərdən açıb döyülmək üçün xırmana tökmək. <Uşaqlar:> Eybi yoxdur, biz həşəm eləyənədək gün qızar. Q. İlkin.

2. Quru ot, ələf. Qızıl gülü dərərlər; Həşəm üstə sərərlər; Rəngimi yar saraldıb; Qızdırmadan görərlər. (Bayatı). Bezdən bir adam fiquru tikib içinə həşəm doldurardılar. H. S..